هیئت کنفرانس کانادا تحقیقی را در مورد مسیر پیچیده ای که دانشجویان بینالمللی برای دریافت اقامت دائم در کانادا باید طی کنند منتشر کرده است. نکات قابل توجه این تحقیق را در زیر بخوانید:
مطالعهی اخیر به نام “از دانشجو تا مهاجر، مسیرهای چند مرحلهای برای دریافت اقامت دائم کانادا ” نشان میدهد که بسیاری از دانشجویان بینالمللی در کانادا با مسیرهای چند مرحلهای و غیر مستقیم برای اقامت دائم کانادا (PR) روبرو هستند.
“هیئت کنفرانس کانادا “یک سازمان تحقیقاتی غیرانتفاعی است که بر تجزیه و تحلیل روندهای اقتصادی، عملکرد سازمانی و مسائل مربوط به سیاستهای عمومی تمرکز دارد.
اداره مهاجرت کانادا (IRCC) برای بهبود مسیرهای دانشجویان بینالمللی بهسمت اقامت دائم در کانادا فعالیت و تلاش میکند.بر این اساس، هیئت کنفرانس معتقد است “کانادا به مسیرهای مهاجرتی هدفمند برای دانشجویان بینالمللی نیاز دارد.”
بیایید اکنون به مطالعه نکات کلیدی تحقیقات این کنفرانس بپردازیم.
بررسی مشکل
به ندرت ممکن است تکمیل تحصیلات به تنهایی به دانشجویان بینالمللی امکان دهد که واجد شرایط اقامت دائم در کانادا شوند.
در واقع، در میان دانشجویان بینالمللی در گروه ۲۰۱۰-۲۰۱۹ که تا دسامبر ۲۰۲۰ اقامت دائم کانادا را دریافت کردند، تنها دوازده درصد بدون نیاز به دریافت مجوز کار پس از تکمیل یک سطح (نه درصد) یا دو سطح و بالاتر (سه درصد) بودند. بسیاری از متقاضیان در حدود 88٪ باید ترکیبی از تحصیلات (60٪) یا بیشتر از (<20٪)، مجوز کار پس از تحصیل برای به دست آوردن اقامت دائم در این کشور داشنه باشند.
حتی هنوز، تعداد کمتری از دانشجویانی که پس از اتمام تحصیلات خود مجوز کار دریافت میکنند، در نهایت در کانادا اقامت دائم دریافت میکنند. در سال ۲۰۱۰، ۸۰٪ از دریافت کنندگان گواهینامهی کالج مجوز کار بعدی را دریافت کردند (همچنین ۷۰٪ از دریافت کنندگان کارشناسی ارشد). با این حال، کمی بیش از ۶۰٪ از دارندگان گواهی کالج (و کمتر از ۶۰٪ از دریافت کنندگان کارشناسی ارشد) در آن سال موفق به دریافت PR شدند.
در سال ۲۰۱۶ نیز شرایط مشابهی وجود داشت، کمتر از ۲۰ درصد از دارندگان مدرک کالج، موفق به دریافت اقامت دائم کانادا PR شدند، گرچه بیش از ۸۰ درصد مجوز کار بعدی داشتند (این اعداد برای دارندگان مدرک کارشناسی ارشد در همان سال به ترتیب ۳۰ درصد و ۷۰ درصد بوده است).
درک واقعیت پشت پرده
از آنجاییکه دانشجویان بینالمللی تمایل دارند اقامت دائم کانادا را دریافت کنند، به تجربهی کاری پس از فارغالتحصیلی نیاز دارند. بر این اساس، معمولاً باید قبل از درخواست برای اقامت دائم، مجوز کار دریافت کنند.
در میان برنامههای دیگری که دانشجویان بینالمللی هنگام جستجوی اقامت دائم میتوانستند بررسی کنند، برنامههای مهاجرت استانی کانادا (PNP) از محبوبترین برنامهها بودند، زیرا ۳۴ درصد از کل انتقال دانشجویان بینالمللی به اقامت دائم را در این دوره به خود اختصاص داده است.
با این حال، تحقیقات نشان داد که دانشجویان بینالمللی در زمینه مهاجرت استانی کانادا (PNP) در وضعیت نامناسبی قرار دارند، زیرا استانها تمایل دارند افرادی با مهارتهای مورد تقاضا یا متقاضیانی که به خاطر ارتباطات استانی میتواند برای طولانیمدت در آنجا اقامت کنند معرفی کنند، در حالی که فقط تعداد محدودی از شاخه های نامزدی را بهطور خاص به دانش آموزان اختصاص میدهند.
موضوع دیگری که از طریق تحقیقات هیئت کنفرانس بررسی شد این است که دانشجویان بینالمللی بدون مدرک دانشگاهی، علیرغم تمایل قاطع، نسبت به دریافت اقامت دائم کانادا در وضعیت نامناسبی قرار داشتند.
طبق این تحقیق، دانشجویان بینالمللی فاقد تحصیلات دانشگاهی تا حد زیادی واجد شرایط مهاجرت نیستند، مگر اینکه دارای تحصیلات مرتبط با تجربهی کاری در یک حرفهی مورد تقاضا، یا پیوندهای خانوادگی یا استانی قوی در کانادا داشته باشند.
برای اثبات این موضوع، هیئت کنفرانس به تحقیقات اداره آمار کانادا که بر روی گروه دانشجویان بینالمللی ۲۰۱۰-۲۰۱۴ انجام شده است، استناد میکند.
این تحقیق نشان داد که دریافتکنندگان مجوز کار پس از فارغالتحصیلی (PGWP) در این گروه بهطور نامتناسبی در دریافت اقامت دائم کانادا PR در مقایسه با دریافتکنندگان سایر مجوزهای کار موفق بودند، اما از آنجایی که دستیابی به PGWP بر اساس سطح تحصیل متفاوت بود، این واقعیت ثابت شد که دانشجویان بینالمللی در سطوح خاصی از تحصیل تحت تأثیر قرار گرفته اند.
علاوه بر این، «دادههای مهاجرت نشان میدهد که شکاف بزرگی بین قصد و فرصت در میان دانشجویان در سطح کالج، سطحی با بیشترین افزایش ثبتنام دانشجویان بینالمللی از سال ۲۰۱۰ تا کنون» و دانشجویانی که احتمال بیشتری برای ماندن در کانادا دارند، وجود دارد.
در واقع، در میان گروه دانشجویی بینالمللی۲۰۱۰-۲۰۱۶، دانشجویان با مدارک مختلف موفق به انتقال به اقامت دائم کانادا (بر اساس درصد) شدند.
مدرک کارشناسی ارشد: کمتر از ۵۰٪
کالج/گواهینامه: فقط بالای ۴۰٪
مدرک لیسانس: بین ۱۵٪ تا۲۰٪
تجارت: بین ۱۰٪ تا ۱۵٪
حرفهای/زبان: زیر ۱۵٪مجدداً، همانطور که در کل تحقیقات هیئت کنفرانس بهطور مشابه بیان شده است، نکات اولیه بالا نشان میدهد که خود آموزش بهندرت برای واجد شرایط بودن دانشجویان بینالمللی برای اقامت دائم کانادا کافی است و آنها عمدتاً مجبور به دریافت مجوزهای موقت بعدی برای تثبیت شرایط اقامت خود در کانادا دارند.
جمعبندی تحقیق
بهطور کلی، نیاز به پیمودن مسیر چند-مجوزی برای اقامت دائم در کانادا ، آسیبپذیری دانشجویان بینالمللی را در برابر اشتغال اجباری و استرس مرتبط با مهاجرت افزایش میدهد، زیرا چنین واقعیتی ارزیابی احتمال دریافت اقامت دائم را برای دانشجویان بینالمللی آینده یا فعلی دشوار میکند.
بر این اساس، نتیجه تحقیقات هیئت کنفرانس در نهایت به آشکار شدن یک مشکل نگرانکننده در مورد مهاجرت دانشجویان بینالمللی منتهی شد: کانادا “برنامهی مهاجرت اقتصادی فدرال هدفمند برای دانشجویان بینالمللی نداشته و تعداد کمی برنامه مهاجرت اقتصادی در سطح استانی دارد.” دولتهای استانی و منطقهای کشور به همراه اداره مهاجرت کانادا IRCC باید این موضوع را در اولویت بررسی و اصلاح قرار دهند.