ایالات متحده آمریکا از چندین دهه قبل به عنوان سرزمینی پر از فرصت‌ها شناخته شده و مقصد بسیار محبوب برای تازه‌کاران برای زندگی، کار، تحصیل و اقامت دائم کانادا به شمار می‌آید. در حال حاضر، حدود 45 میلیون مهاجر که در خارج از این کشور به دنیا آمده‌اند در آمریکا زندگی می‌کنند که تقریباً 14 درصد از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.
کانادا نیز به یکی دیگر از مقاصد محبوب مهاجران تبدیل شده است. در سال 2021، بیش از 8.3 میلیون نفر که در خارج از کانادا متولد شده‌اند در این کشور زندگی می‌کردند و تقریباً 23 درصد یعنی حدود یک چهارم از جمعیت کل کانادا را به خود اختصاص داده‌اند.
این مقاله به مقایسه سیاست‌های مهاجرتی این دو کشور می‌پردازد و گزینه‌های مختلفی را برای مهاجرانی که هنوز در حال تصمیم‌گیری بین این دو کشور هستند، مورد بررسی قرار می‌دهد.
سیاست مهاجرت در کانادا
هر سال، کانادا یک طرح سطوح مهاجرت را منتشر می‌کند که دستورالعملی را برای تعداد مهاجرانی که وارد این کشور خواهند شد، ارائه می‌دهد. این شامل تفکیک مهاجران در برنامه‌های طبقاتی اقتصادی ، خانوادگی و بشردوستانه طی سه سال آینده است.
کانادا در طرح سطوح مهاجرتی 2023-2025 خود اعلام کرد که اهداف مهاجرتی خود را افزایش خواهد داد و قصد دارد از طریق برنامه‌های اسپانسرشیپ خانواده و کمک به جمعیت‌های آسیب‌پذیر از سراسر جهان از طریق تلاش‌های اسکان مجدد پناهندگان، از تعداد 460 هزار نفر در سال 2023، 485 هزار نفر در سال 2024 و 500 هزار نفر در سال 2025 استقبال کند.
در سال 2022، IRCC از بیش از 437 هزار مهاجر به کانادا استقبال کرد. 56 درصد از مهاجران جدید از طریق مسیرهای اقتصادی مانند اکسپرس انتری و برنامه‌های نامزد استانی (PNP) وارد شدند، در حالی که مهاجران طبقه اسپانسرشیپ خانواده 24 درصد از پذیرش‌ها را تشکیل می‌دادند.
رایج‌ترین کشورهای مبدأ برای مهاجران اقامت دائم کانادا، هند، چین، افغانستان، نیجریه، فیلیپین و فرانسه (به ترتیب نزولی) هستند.
سیاست مهاجرت در ایالات متحده
در سال ۲۰۱۶، ایالات متحده بیش از 1 میلیون و 100هزار مقیم دائم قانونی (LPR) را در این کشور پذیرفت. با این‌حال، در سال‌های اخیر، تعداد LPR پذیرش شده در ایالات متحده به‌طور قابل توجهی کاهش یافته و به بیش از 700 هزار نفر در سال 2020و 740هزار نفر در سال 2021 رسیده است که به‌دلیل سیاست‌های دولت، تأخیر در پردازش و همه‌گیری COVID-19 است.
این بدان معناست که کانادا به‌طور نسبی سه برابر بیشتر از ایالات متحده از مهاجران سرانه استقبال می‌کند.
مجموعه قوانین حاکم بر سیاست مهاجرت ایالات متحده، قانون مهاجرت و ملیت (Immigration and Nationality Act INA) نامیده می‌شود. INA به ایالات متحده اجازه می‌دهد تا سالانه 675 هزار ویزای مهاجرت دائمی را در گروه‌های مختلف ویزا اعطا کند.
علاوه بر این 675 هزار ویزا، INA هیچ محدودیتی برای پذیرش سالانه‌ی همسران، والدین و فرزندان زیر 21 سال شهروندان آمریکایی تعیین نمی‌کند.
ایالات متحده راه‌های گوناگونی را برای جذب مهاجران با مهارت‌های ارزشمند فراهم می‌کند تا به صورت دائمی یا موقت به این کشور مهاجرت کنند.
بیش از بیست نوع ویزای کاری برای کارگران غیر مهاجر موقت وجود دارد. ایالات متحده بر اساس برنامه‌های مبتنی بر اشتغال دائم، تعداد مهاجران را به ۱۴۰ هزار نفر در سال محدود می‌کند.
همچنین، هر ساله تعداد نامحدودی ویزا برای بستگان نزدیک شهروندان ایالات متحده در صورت داشتن شرایط لازم در دسترس قرار می‌گیرد.
با این‌حال، ویزای تحت سیستم اسپانسرشیپ خانوادگی به تعداد محدودی صادر می‌شود که عمدتاً شامل فرزندان بزرگسال، برادران و خواهران شهروندان ایالات متحده و همسران و فرزندان مجرد ساکنان دائمی می‌شود.
کشورهایی که بیشترین تعداد مهاجران مقیم دائم ایالات متحده را (به ترتیب نزولی) به خود اختصاص می‌دهند عبارتند از: مکزیک، چین، هند، فیلیپین، جمهوری دومینیکن و کوبا.
نحوه‌ی اخذ اقامت دائم آمریکا
ساکنان دائمی قانونی (LPR) در ایالات متحده مجاز به زندگی دائمی در ایالات متحده هستند. آن‌ها می‌توانند پیشنهاد استخدام بدون محدودیت خاص را بپذیرند، دارایی داشته باشند، کمک مالی دریافت کنند و به نیروهای مسلح بپیوندند.
راه‌های مختلفی برای اخذ اقامت دائم آمریکا وجود دارد که عبارتند از:
- یک برنامه‌ی مرتبط با ویزای گرین کارت آمریکا با حمایت کارفرما، بر اساس یک پیشنهاد شغلی تمام‌وقت و دائمی خاص. پنج دسته ترجیحی وجود دارد که به اختصار EB-1، EB-2 و غیره نامیده می‌شوند.
- یک درخواست گرین‌کارت مبتنی بر اشتغال با حمایت شخصی بدون نیاز به پیشنهاد شغلی خاص. این معمولاً تحت عنوان (EB-1 Extraordinary Ability (EB-1A یا (EB-2 National Interest Waiver (NIW ثبت می‌شود.
- ازدواج با یک شهروند آمریکایی
- دریافت اسپانسرشیپ توسط یکی از بستگان نزدیک که شهروند یا مقیم دائم ایالات متحده است.
- برنامه‌ی قرعه‌کشی تنوع وزارت امور خارجه ایالات متحده
مقاله مرتبط: ویزای کارآفرینی آمریکا – شرایط و هزینه ها
نحوه‌ی اخذ اقامت دائم کانادا
یک مقیم دائم می‌تواند در کانادا زندگی، کار یا تحصیل کند و حق دریافت بیشتر مزایای اجتماعی را دارد که شهروندان کانادایی دریافت می‌کنند، از جمله پوشش مراقبت‌های بهداشتی و توانایی درخواست برای شهروندی کانادا.
راه‌های مختلفی برای واجد شرایط بودن برای اقامت دائم کانادا وجود دارد. محبوب‌ترین راه‌ها برای مهاجران ماهر برای آمدن به کانادا عبارتند از:
- اکسپرس انتری
- برنامه‌های نامزدی استانی
- اسپانسرشیپ
اکسپرس انتری سیستم مدیریت برنامه اصلی است که توسط دولت کانادا برای ارائه اقامت دائم به نیروی کار ماهر در برنامه نیروی کار ماهر فدرال (FSWP)، کلاس تجربه کانادایی (CEC) و برنامه نیروی کار فنی حرفه‌ای (FSTP) استفاده می‌شود.
کاندیداهای واجد شرایط وارد مجموعه اکسپرس انتری می‌شوند و بر اساس بسیاری از فاکتورها بر اساس سیستم رتبه بندی جامع (CRS) رتبه بندی می‌شوند. دولت کانادا دعوت‌نامه‌هایی برای درخواست (ITA) برای اقامت دائم برای کاندیداهایی که بالاترین امتیاز را در استخرpool دارند صادر می‌کند.
برنامه‌های نامزد استانی (PNPs) تقریباً توسط هر استان و منطقه‌ای (به جز کبک و نوناووت) اجرا می‌شود. PNP به استان‌ها و مناطق اجازه می‌دهد تا افرادی را که مایل به مهاجرت به کانادا هستند و علاقه‌مند به اقامت در یک استان خاص هستند، معرفی کنند.
کانادا همچنین برنامه‌های مهاجرتی را ارائه می‌دهد که به شهروندان و ساکنان دائم کانادا این فرصت را می‌دهد تا اعضای خانواده خود را به این کشور بیاورند. همسران ، فرزندان و نوه‌های یک مقیم دائم یا شهروند ممکن است واجد شرایط حمایت از خانواده باشند.
نگاه به آینده
تغییرات مداوم در چندین سیاست کلیدی مهاجرت در ایالات متحده وجود دارد که منعکس کننده اقدامات دولت ایالات متحده و احکام دادگاه است. بسیاری از این تغییرات در راستای اجرای مرزها و مهاجرت غیرقانونی است که شامل گسترش مسیرهای قانونی فعلی برای تضمین مهاجرت ایمن و منظم است.
تعداد ویزای مهاجرتی تحت حمایت خانواده و مبتنی بر اشتغال در نوسان است، زیرا تعداد ویزاهای استفاده نشده از سال‌های گذشته ممکن است به سال آینده اختصاص یابد.
به عنوان مثال، وب‌سایت خدمات شهروندی و مهاجرت ایالات متحده اعلام کرده است که وزارت خارجه در حال حاضر برآورد می‌کند که محدودیت سالانه ویزای مبتنی بر اشتغال در سال 2023 حدوداً 197 هزار نفر خواهد بود.
چرا که بخاطر تعداد محدود ویزای مختص سال 2023 تقریباً 57 هزار تعداد ویزای استفاده نشده تحت برنامه اسپانسرشیپ خانواده از سال 2022 به ویزای مبتنی بر اشتغال افزوده شده است.
کانادا در چند سال آینده به افزایش اهداف مهاجرتی خود ادامه می‌دهد و قصد دارد تا سال 2025، 500 هزار مهاجر جدید را بپذیرد. علاوه بر این، استان‌ها در انتخاب مهاجران از طریق برنامه‌ی PNP اختیارات بیشتری دریافت خواهند کرد، زیرا اهداف این برنامه همچنان در حال افزایش است.
وزیران مهاجرت کانادا اخیراً با یک برنامه‌ی چند ساله برای تخصیص PNP موافقت کرده‌اند. از این پس، اهداف تخصیص PNP بر اساس سه سال تعیین خواهد شد، به همان ترتیبی که اهداف اقامت دائم در یک دوره سه ساله تعیین می‌شود.