معرفی شهر دبی

شهر دبی پایتخت کشور امارات و شناخته‌شده‌ترین شهر این کشور است. امارات متحده عربی شامل 7 امارت است؛ دبی پایتخت امارت (از ثروتمندترین امارت‌های کشور) است.

در مورد ریشه نام دبی نظریه‌های مختلفی وجود دارد. برخی نام دبی را با دابا (نوعی ملخ که به منطقه هجوم می‌آورد) مرتبط می‌دانند، در حالی که گروهی دیگر معتقدند این نام اشاره به بازاری دارد که در نزدیکی شهر وجود داشته است.

در سال‌های اخیر دبی با شهرهای پیشرفته و روبه‌رشدی مثل سنگاپور و هنگ کنگ در یک گروه قرار گرفته و در جامعه جهانی به عنوان پیشگام‌ترین شهر خاورمیانه شناخته می‌شود.

📌 تغییرهای بزرگ با گام‌های کوچک آغاز می‌شوند! 👈 رزرو وقت مشاوره رایگان مهاجرت

حال و هوای شهر دبی

دبی شهری پر از آسمان‌خراش، بندر و ساحل است، جایی که تجارت‌های بزرگ در جریان‌اند و سالانه گردشگران زیادی به‌هوای آفتاب و تفریحات لوکس به این شهر سفر می‌کنند.

به دلیل جمعیت زیاد مهاجران، شهر دبی شبیه یک دیگ ذوب خاورمیانه است و جو متنوعی دارد. برخلاف تصور، وابستگی‌های مذهبی جنبه برجسته‌ای از زندگی شهری نیست. اسلام دین اکثریت است اما کلیساها و معابد هندو هم در کنار مساجد حضور و فعالیت دارند.

دبی شهری تقریبا بدون جرم و جنایت است و فرایندهای اداری در این شهر کاملا همراه و حامی تاجران است. با این حال، از نظر دموکراسی دبی هنوز جای کار دارد و انتقاد از استبداد دولت و افراد حاکم قابل تحمل نیست و فضای فساد محتاطانه‌ای وجود دارد.

منطقه غربی دبی سواحل شنی کوچکی دارد که به صنعت گردشگری این شهر کمک کرده است. در نقاطی که جزایر و سواحل طبیعی وجود نداشته هم توسعه‌دهندگان جزایر غول پیکر دست‌ساز ساخته‌اند. معروف‌ترین آن‌ها “نخل جمیرا” است که شکل درخت خرما دارد. یکی دیگر از این جزیره‌ها، مجموعه «جهان» است، تعدادی از جزایر کوچک که در موقعیتی شبیه به نقشه جهان از بالا هستند.

چیدمان و معماری شهری

دبی در میان یک ورودی طبیعی به نام “نهر دبی” در سواحل جنوبی خلیج فارس قرار دارد. برای بیش از یک قرن، این منطقه مرکز دبی بود، زیرا هسته اولیه شهر دبی وابسته به ماهیگیری، غواصی مروارید و تجارت دریایی بوده و بر همین اساس شهر شکل گرفته است.

ساختمان‌های کنار خط نهر، قدیمی‌ترین ساختمان‌های دبی هستند و بیشتر آن‌ها متعلق به دهه 1960 هستند و به ندرت بیش از دو طبقه ارتفاع دارند.

در محله بستکیه، واقع در ساحل غربی نهر، برخی ساختمان‌های قدیمی‌تر بازسازی شده‌اند و بسیاری از این ساختمان‌ها دارای طراحی متمایز برج بادی هستند که توسط بازرگانان ایرانی در اوایل قرن بیستم وارد شد.

مرکز شهر دبی رشته‌ای از آسمان‌خراش‌ها است که در کنار جاده شیخ زاید قرار گرفته‌اند. از برج‌های معروف امارات می‌توان به برج‌های امارات اشاره کرد که در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 ساخته شدند و تعدادی هتل و دفاتر دولتی را در خود جای داده‌است.

در نزدیکی جاده شیخ زاید، مرکز مالی بین‌المللی دبی قرار دارد که در یک ساختمان طاق‌نما واقع شده است و برج خلیفه که در زمان افتتاح رسمی آن در سال 2010 بلندترین ساختمان جهان بود. این برج نام خود را از رئیس جمهور امارات متحده عربی و امیر ابوظبی، خلیفه بن زاید آل نهیان، گرفته است.

در غرب آسمان‌خراش‌ها، چندین حومه مرفه قرار دارد که اکثر آن‌ها ویلاهای لوکس را در خود جای داده‌اند. کمی دورتر برج العرب قرار دارد، یک برج غول پیکر به شکل بادبان که یک هتل مجلل دارد.

دورتر از غرب، مجموعه دیگری از آسمان خراش‌ها در اطراف یک مارینا ساخته دست بشر و چندین دریاچه مصنوعی قرار دارد.

آب‌وهوای شهر دبی

مانند بسیاری از خطوط ساحلی خلیج فارس، دبی دارای آب و هوای گرم در تمام طول سال است. رطوبت هوا در تابستان زیاد و در بقیه فصول سال معتدل است.

سردترین ماه زمستان معمولا ژانویه است، با کمترین دما در حدود 15 درجه سانتیگراد، در حالی که گرمترین ماه تابستان، جولای است با میانگین دمای بیشتر از 40 درجه سانتیگراد.

جمعیت و مردم‌شناسی

جمعیت دبی در دو قرن گذشته به طور پیوسته افزایش یافته و از چند هزار نفر ساکن محلی به بیش از دو میلیون نفر رسیده است.

بیشتر افزایش جمعیت اولیه بازرگانانی بودند که برای تجارت دبی را انتخاب کرده بودند. در اواخر قرن بیستم، رونق ساخت‌و‌ساز شهر و پیشرفت‌های سریع منجر به افزایش چشم‌گیر جمعیت مهاجران در دبی شد.

اگرچه عربی زبان رسمی است، اما انگلیسی هم بسیار رایج است. جمعیت محلی عمدتا مسلمان هستند و بیشتر جمعیت مهاجر نیز مسلمان هستند، اگرچه جوامع مسیحی، هندو و سیک قابل توجهی در دبی وجود دارند.

اقتصاد دبی

برخلاف تصور رایج، دبی اقتصاد مبتنی بر نفت ندارد. ثروت نفتی اندکی که بین دهه‌های 1960 و 1990 وجود داشت، برای ایجاد زیرساخت‌های فیزیکی و تقویت سایر بخش‌های اقتصادی دبی مورد استفاده قرار گرفت.

هسته اصلی اقتصاد دبی تجارت است و این شهر دارای دو بندر بزرگ و یک مرکز حمل‌ونقل هوایی بین‌المللی شلوغ است.

منطقه آزاد تجاری “جبل علی” در دهه 1980 برای جذب سرمایه‌ گذاری صنعتی ایجاد شد. فعالیت‌های مستقر در این منطقه آزاد تجاری شامل ذوب آلومینیوم، خودروسازی و تولید سیمان است.

دبی، یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد جهان، در سال ۲۰۲۱ تولید ناخالص داخلی (GDP) بیش از ۱۷۷ میلیارد دلار آمریکا داشته است. در حالی که در گذشته بخش قابل توجهی از درآمد دبی از صنعت نفت بود، امروزه کمتر از ۵٪ از درآمد امارات از نفت و گاز طبیعی تأمین می‌شود. بخش‌های اصلی اقتصادی دبی شامل املاک و ساخت‌وساز (۲۲.۶٪)، تجارت (۱۶٪)، حمل‌ونقل (۱۵٪) و خدمات مالی (۱۱٪) هستند.

حمل‌ونقل

دبی با بزرگراه‌های وسیع، آب‌وهوای بسیار گرم شهری دلپذیر برای عابران پیاده نیست. جابجایی در شهر دبی متکی به وسایل نقلیه موتوری است و ترافیک وسایل نقلیه می‌تواند بسیار شدید باشد.

با این حال در اوایل قرن بیست و یکم پل‌ها، جاده‌های جدید و سیستم ریلی مترویی کاملاً خودکار و بدون راننده، موج جدیدی در حمل‌ونقل شهری ایجاد کرد.

مدیریت و جامعه شهری دبی

شهرداری دبی یکی از بزرگترین نهادهای دولتی در این کشور است. این توسط یک مدیر کل مدیریت می‌شود که به نوبه خود در برابر شهردار دبی، یکی از اعضای خانواده حاکم، پاسخگو است.

مدیرکل بر شش بخش و 34 زیربخش نظارت دارد که حدود 11000 نفر در آن مشغول به کار هستند. شهرداری نه تنها خدمات را در شهر مدیریت می‌کند، بلکه محرک اصلی رشد اقتصادی در امارت است.

خدمات شهرداری

تامین برق و آب دبی تا حد زیادی با رشد جمعیت شهر سازگار بوده است، اگرچه تعدادی از خدمات دیگر مانند جمع آوری زباله به دلیل عقب ماندن مورد انتقاد قرار گرفته‌اند.

پارک‌ها و فضاهای عمومی به طور مداوم توسعه و نگهداری شده‌اند. شهر دبی در دهه 2010 تعداد مناطق سبز خود را به طور قابل توجهی افزایش داد.

سلامت و خدمات بهداشتی

برای ساکنان دارای بیمه پزشکی خصوصی، با وجود چندین بیمارستان خصوصی از جمله بیمارستان آمریکایی دبی، مراقبت‌های بهداشتی از استاندارد بالایی برخوردار است.

برای افرادی که بیمه ندارند، دولت تعدادی بیمارستان اضافی در نظر گرفته است.

آموزش و پرورش

آموزش دبی در 2 بخش خصوصی و دولتی دسته‌بندی می‌شود. مدارس دولتی عموماً به زبان عربی تدریس می‌کنند و تدریس در اکثر مدارس خصوصی و همه دانشگاه‌ها به زبان انگلیسی است.

دو دانشگاه (دانشگاه آمریکایی در دبی (1995) و دانشگاه زاید (1998)) از شهرت خوبی در سطح محلی برخوردار هستند. اکثر کارکنان این دانشگاه‌ها خارجی بوده و بخش قابل‌توجهی از آن‌ها از آمریکای شمالی هستند.

زندگی فرهنگی

در اوایل قرن 21 صنعت هنر و فیلم دبی شکوفا شد، با نمایشگاه سالانه آرت دبی که هنر معاصر را به نمایش می‌گذارد و جشنواره بین‌المللی فیلم دبی فیلم‌های محلی و بین‌المللی را تبلیغ می‌کند.

موزه دبی که در قلعه‌ای متعلق به قرن 18 قرار دارد، مصنوعات و نمایشگاه‌های مرتبط با تاریخ اولیه و فرهنگ سنتی منطقه را برای نمایش به مردم مهیا کرده است. سیستم کتابخانه عمومی دبی دارای چندین شعبه در سراسر شهر است و تعدادی کتابفروشی در مراکز خرید شهر وجود دارد.

دبی میزبان تعداد زیادی رویداد ورزشی بین‌المللی است. این‌ها موقعیت دبی را به عنوان یک مقصد گردشگری بسیار تقویت کرده است. جام‌جهانی دبی پردرآمدترین مسابقه اسب‌دوانی جهان است و مسابقه کلاسیک صحرای دبی در این شهر یکی از مسابقات محبوب در تور انجمن گلف‌بازان حرفه‌ای اروپا (PGA) است.

صنعت رسانه‌ای شهر همچنان بین تلویزیون و روزنامه‌های تحت حمایت دولت، که بیشتر آن‌ها به شدت سانسور شده‌اند و شرکت‌های رسانه‌ای خارجی که دفاتر شعبه‌ای از شهر رسانه‌ای دبی را اداره می‌کنند، تقسیم شده است. مجموعه‌ای که به‌عنوان یک مرکز رسانه‌ای بین‌المللی برای منطقه عمل می‌کند. این دومی شامل بی‌بی‌سی و آسوشیتدپرس می‌شود و خروجی‌های آن‌ها نباید با محدودیت‌های محلی مطابقت داشته باشد.

تاریخ

دبی از یک دهکده ماهیگیری در قرن 18 به مرکزی برای تجارت و غواصی مروارید تبدیل شد. با کاهش مالیات‌ها و جذب بازرگانان، در اوایل قرن 20 رشد کرد و با درآمد نفتی در زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری کرد. از دهه 1990 با توسعه گردشگری، املاک و خدمات مالی به مقصدی جهانی برای مهاجران و سرمایه‌گذاران تبدیل شد.

رفتن به شهر دبی

بیشتر از 85 درصد از جمعیت دبی متولد این شهر نیستند و مهاجرند. برای کسانی که به دنبال اقامت دبی هستند، گزینه‌های مختلفی در دسترس است.

چند حقیقت جالب درباره امارات:

• از 9.54 میلیون نفری که در کشور زندگی می‌کنند، حدود 8.5 میلیون نفر مهاجر بودند (2018)
• تنها 15 درصد از جمعیت دبی را اتباع امارات متحده عربی تشکیل می‌دهند
• اکثر ساکنان خارجی در امارات از هند می‌آیند (2.623 میلیون نفر در سال 2018)

یک روش متداول، مهاجرت به دبی از طریق ویزای کار است که در آن افراد با داشتن پیشنهاد شغلی از کارفرمایی در دبی، به این شهر مهاجرت می‌کنند. گزینه دیگر، ویزای سرمایه گذاری برای کسانی است که به دنبال راه‌اندازی کسب‌وکار یا سرمایه‌گذاری در این شهر هستند. علاوه بر این، دبی ویزاهای اقامتی را برای بازنشستگان، دانشجویان و مشاغل آزاد ارائه می‌کند و همه این‌ها دبی را به مقصدی دلپذیر برای افراد از هر طبقه‌ای تبدیل کرده است.

برنامه‌های ورود به دبی:

• ویزای کار یا Work Visa
• ویزای سرمایه‌گذاری یا Investor Visa
• ویزای طلایی یا Golden Visa
• ویزای بازنشستگان یا Retirement Visa
• ویزای مشاغل آزاد یا فریلنس یا Freelance Visa
• ویزای دانشجویی یا Student Visa

مزایای دبی برای مهاجرین

مردم به دبی مهاجرت می‌کنند زیرا امارات متحده عربی بهداشت، آموزش، حمل‌ونقل و استانداردهای عمومی زندگی را در سطح جهانی ارائه می‌دهد. زندگی در دبی مزایای زیادی دارد، مثلا:

1. زندگی بدون مالیات
2. فرصت‌های شغلی متعدد
3. مرکز سفرهای خاورمیانه
4. وجود مناطق آزاد
5. محیط دوستدار خانواده
6. رهبری رویایی

یادداشت پایانی

دبی شهری مدرن و پیشرفته است که از یک دهکده کوچک ماهیگیری به یکی از مهم‌ترین مراکز تجاری و گردشگری جهان تبدیل شده است. این شهر با زیرساخت‌های پیشرفته، سیاست‌های اقتصادی آزاد و جذابیت‌های بی‌نظیر، مقصدی محبوب برای سرمایه‌گذاران، مهاجران و گردشگران محسوب می‌شود. ترکیب سنت و مدرنیته، امکانات لوکس، فرصت‌های شغلی و قوانین مالیاتی جذاب، دبی را به یکی از بهترین مقاصد برای زندگی و کار در خاورمیانه تبدیل کرده است.

پرسش‌های متداول